Түрікмен облысы РКФСР құрамындағы Түркістан КФР бес облысының бірі Ол 1918 жылы 30 сәуірде Ресей империясының Түркістан

Түрікмен облысы — РКФСР құрамындағы Түркістан КФР бес облысының бірі. Ол 1918 жылы 30 сәуірде Ресей империясының Түркістан өлкесінің (генерал-губернаторлық) құрамына кірген аттас облыстың орнына Күнгей Каспий облысы деген атпен құрылды. Түркістан КФР Түрікмен облысы Ресей империясының Түркістан өлкесінің Күнгей Каспий облысымен бірдей аумақты алып жатты. 1921 жылы 7 тамызда Түрікмен облысы болып өзгертілді.

Әкімшілігі
Түрікмен облысы
түрікм. تورکمن ولایتی
Ел	КСРО
Кіреді	РКФСР Түркістан КФР
Енеді	4 уез
Әкімшілік орталығы	Полторацк
Тарихы мен географиясы
Құрылған уақыты	30 сәуір 1918 жылы
Таратылған уақыты	27 қазан 1924 жылы
Жер аумағы	531 738 км²
Ірі қалалары	Полторацк, Красноводск, Мерв, ,
Тұрғындары
Тұрғыны	Шамамен 400 мың адам
Ұлттық құрамы	негізінен түрікмендер мен қазақ-адайлар, сонымен қатар, орыстар, өзбектер және басқалар

1924 жылы 27 қазанда Түркістан КФР Түрікмен облысы таратылып, оның жері Орта Азияның қалған аймақтарымен бірге ұлттық-аумақтық межелеп бөлу барысында жаңадан құрылған одақтас республикалар арасында бөлінді. Түрікмен облысының жері Түрікмен Кеңестік Социалистік Республикасына өтіп, ішінара Хорезм Социалистік Кеңестік Республикасы (КСРО құрамына кірмейді) Қырғыз-Қарақалпақ автономиялы облысының негізінде құрылған РКФСР Қазақ АКСР құрамында Қарақалпақ автономиялы облысының құрамына кірді.

Әкімшілік орталығы әрі аймақтың ең ірі қаласы Полторацк (Ашхабад) қаласы болды. Облыстың басқа ірі қалалары: Красноводск, Мерв, , . Облыс алдымен 5-ке (облыстың солтүстігіндегі Маңғыстау уезі Қырғыз АКСР берілді), содан кейін 4 уезге бөлінді: , , және , олардың әкімшілік орталықтары, сәйкесінше, Красноводск, Мерв, Полторацк және Тежен болды.

Батысында Каспий теңізімен ұласты, солтүстігінде РКФСР құрамында (осы АКСР құрылғаннан кейін) Қырғыз АКСР-мен шектесті, солтүстік-шығыста Арал теңізімен ұласса, шығысында және солтүстік-шығысында Хиуа хандығымен (содан кейін Халықтық Кеңес республикасымен және Хорезм Социалистік Кеңестік Республикасымен) шектесті, оңтүстік-шығыстан Бұхара әмірлігімен (содан кейін Бұхара Халық Кеңестік Республикасымен және ) және , оңтүстікте Қажарлық Парсымен (Иран) шекаралас болды.

Облыста 400 мыңға жуық адам өмір сүрді. Халықтың негізгі бөлігін түрікмендер құрады. Сондай-ақ орыстар, өзбектер, қырғыз-қайсақтар (яғни қазақтар), сонымен бірге, қарақалпақтар, , күрдтер, армяндар, украиндар, татарлар, поляктар және басқалар өмір сүрді. Халық негізінен мұсылман бағытын ұстанды, бірақ сонымен қатар шиит мұсылмандары өте көп болды. Сондай-ақ, халықтың көп бөлігі христиан дінін (негізінен православие) және баһаизмді ұстанды. Облыс құрылғаннан кейін көршілес монархиялармен: Бұхара әмірлігі мен Хиуа хандығымен, сондай-ақ көршілес Иран мен Ауғанстанмен салыстырғанда анағұрлым либералды және шыдамды жағдайға байланысты көптеген саудагерлер, қаржыгерлер, зиялы қауым өкілдері және қуғынға ұшыраған тұлғалар Түрікмен облысына қашып немесе көшіп келді.

Облыс экономикасының негізін ауыл шаруашылығы (негізінен көкөністер мен жемістер, мақта өсіру), мал шаруашылығы, балық аулау (Каспий мен Арал теңізінде) және жібек шаруашылығы құрады. Экономика саласында өнеркәсіп пен банк ісінің де орны болды. Сондай-ақ, облыс кірісінің бір бөлігін кілем тоқу (түрікмен кілемдері), қыш ыдыстар мен керамикалық ыдыстар, бұйымдар жасау және сол сияқтылар халықтық қолөнер кәсіптері алып келді. Орта Азияның орталық және шығыс аймақтарына баратын Каспий теңізінің жағасындағы ірі Красноводск порт қаласынан басталды.

Облыстың негізгі бөлігі ірі құмды Қарақұм шөлінің аумағында орналасты, ал оңтүстіктен бұл облыс Көпеттау тауларымен қоршалды, батыстан Каспий теңізі ұласады, оның арғы жағында Кавказ болды.

Әдебиет

Түрікмен КСР тарихы // — Ашхабад, 1960.
Орталық Азияның халық қожалығы // — Ташкент, 1924.