Микротыңайтқыш құрамында бор мыс кобальт мырыш т б болатын Микротыңайтқыштар алғаш шет елдерде және Ресейде 19 ғасырдың

Микротыңайтқыш – құрамында (бор, мыс, кобальт, мырыш, т.б.) болатын . Микротыңайтқыштар алғаш шет елдерде және Ресейде 19 ғасырдың 2-жартысында қолданыла бастаған. Микротыңайтқышдың бор М-ы, мыс М-ы және құрамында екі және одан да көп болатын , т.б. түрлері бар. Микротыңайтқыш ретінде тұзы немесе өндіріс қалдықтары [[[қож]] (), ()], , алынады. Топырақта өсімдікке қажетті жеткіліксіз болса оның өсуі, дамуы тежеледі, түсімнің сапасы кемиді, ауруға шалдығады. Бұл ферменттер құрамына кіреді, және , , қант, крахмал, хлорофилл биосинтезін күшейтіп, дақылдың өнімінің артуына, сапасының жақсаруына әсер етеді. Микротыңайтқыштың қажеттілігі дақылдарының биологиялық ерекшелігіне және топырақ құрамындағы мөлшеріне байланысты анықталады. Микротыңайтқыштарды тұқым себер алдында, дәнмен бірге (0,5 – 5 кг/га), тамырдан тыс үстеме қоректендіру (0,1 – 0,05%-дық ерітіндісімен бүрку), тұқымды себер алдында өңдеу (0,02 – 0,05%-дық ерітіндіде бөктіру) тәсілдері арқылы қолданады.

Сілтемелер

Дереккөздер

Қазақ энциклопедиясы, 6 том

Бұл — мақаланың бастамасы.
Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.

[1] Қазақ энциклопедиясы, 6 том