Карибтер

Карибтер – Оңтүстік Америкадағы үнді тайпаларының тобы (мотилондар, макуштер, арекуна, ваи-ваи, карехона, бакаирлер, тағы басқа). Шығу тегі бір, кариб тілдері тобындағы тілде сөйлейді. Санатқа Оңтүстік Американың солтүстігіндегі материктік карибтер мен аралдық карибтер кіреді, олардың көпшілігі Кіші Антиль аралдарында сақталған Сент-Винсент және Гренадиндер және Доминика (осы елдердің әрқайсысында шамамен 3 мың адам). Соңғысы 2015 жылдан бастап халыққа сілтеме жасау үшін «карибтер» экзонимінің орнына «калинаго» эндоэтнонимін (сингулярлы карифуна) қолданады.

• Жалпы саны 180 мыңдай.
• Еуропа отаршылардың қуғын-сүргіні мен жаппай қырып-жоюының салдарынан карибтердің басым көпшілігі жойылып кеткен. Олардың шағын тобы Орталық және , Колумбия, Перу мемлекеттерінде тропиктік орманды жерлерде сақталған.
• Антропология жағынан карибтер моңғол нәсілінің америкалық тобына жатады.
• Табиғат пірлеріне табынады.
• Негізгі кәсіптері – балық аулау, аңшылық, жеміс-жидек теру. Қазіргі кезде егін шарушылығымен айналысады, мониок, жүгері, темекі, батат өсіреді.
• Бірнеше отбасына арналған, жартылай жерден қазылған үлкен үйлерде тұрады.
• Ұлттық киімдері: беліне алжапқыш байлайды. Бет-әлпетін, денесін ашық түсті өсімдік бояуымен бояйды.
• , қайық жасайды.
• Өсімдік талшығынан өрмек тоқиды, қыш-құмыра көзелерін жасау қолөнері бар.

Таралу аймағы және шығу тегі

Кариб теңізі Оңтүстік Америкада тұрады. Олардың өкілдері Колумбия, Венесуэла, Бразилия, Перу, Гайана, Гвиана, Суринам, негізінен Ориноко, Рио-Негру және Амазонка өзендері мен Атлант мұхитының арасында.

Тіршілік ету ортасы — тропикалық ормандар, мәдениеті бойынша аравактарға жақын.

Кариб теңізінің қоныстануы Гвианадан басталған шығар. XIV - XV ғасырларда олар Кіші Антиль аралдарына қоныс аудара бастады, онда олар аравактармен араласып, олардың тіліне көшті. Кейбір кариб тайпалары ХХ ғасырдың басында жойылып кетті.

Жеке тайпалардың тарихында қашқын африкалық құлдар үндістермен біріккен кезде де осындай фактілер болған. Қашқын құлдар еуропалық тілде сөйледі, бірақ өмір салтын жергілікті американдық қабылдады. Сент-Винсент аралында қашқын африкалық құлдар жергілікті Кариб теңізімен араласып, 200 жылдан астам уақыт бойы еуропалықтардың аралды отарлау әрекеттеріне қатты қарсылық көрсеткен қара Кариб — гарифуна ұлтын құрды.

Тілдері

Кариб теңізі отбасы 50-ге жуық тілдер мен диалектілерді қамтиды, олардың ешқайсысы кеңінен танымал емес. Бұл, мысалы, арая, аракажу, гуайкери, гуамоко, гуарино, жамарикума, Кариб, ережелер қосулы, қол иен, томоко және т. б.

Антиль аралдарының Кариб теңізінде ерлер мен әйелдердің 2 тілі болды. Олар карибтер (ер адамдар) аравактармен араласқан кезде пайда болған шығар (карайбтар көрші тайпаларды жойып, тек әйелдерді қалдырды) және мұндай бөліну балалар арасында да сақталды.

Өмірі және дәстүрлі сабақтар

Кариб қонысы — бұл үлкен үй-малока немесе ауылдың орталығындағы ерлер үйінің айналасындағы үлкен отбасыларға арналған бірнеше үй (басқа үнді халықтарына тән орналасу). Әлеуметтік қатынастар туыстық матрилиналық есеппен және матрилокальды қоныспен сипатталады. Билік ер адамдарға тиесілі болса да, матриархаттың басқа да қалдықтары сақталды. Кейбір тайпалар (макиритаре) мерекелерде салтанатты рәсімге ие болды: әйелдер мужчин жұдырықтарымен ұрып-соғып, оларға ет берді.

Карибтер жауынгер және агрессивті болып саналды, дегенмен жауынгерлер мен қару-жарақ саны жағынан көршілерден аспады. Дегенмен, Колумб кезінде олар испандықтарға қатты қарсылық көрсетті. Кейбір Кіші Антиль аралдары (Сент-Винсент, Сент-Люсия, Доминика), Кариб теңізінің қарсылығына байланысты еуропалықтар XVII ғасырдың аяғында ғана отарлауға қол жеткізді.

Дәстүрлі кәсіптері — қолмен егіншілік, ащы маниок өсіру, сондай-ақ балық аулау (удың көмегімен).

Көркем тоқу (геометрияланған зооморфтық кескіндер), моншақтардан, гамактардан, ойылған қайықтардан бұйымдар жасау, ағаш ою (бақсылар мен жануарлардың суреттері бар бастықтарға арналған орындықтар) дамыған.

Рухани мәдениеті

Кариб үндістерінің рухани мәдениетінің негізгі сақтаушыларының бірі-бақсылар (кариб. пояи). Кариб мифологиясы егіздер туралы сюжеттермен, әйелдерді балық ретінде жүзген Судан аулаумен және т. б. сипатталады.

Ұлдар бастамалардан өтеді.

Нанымдар-тек қасқырға сенетін басқа Оңтүстік Америка халықтарынан айырмашылығы тотемизмді сақтайды. Бұл жерде олар аравактарға жақын.

XVIII ғасырдың аяғында. карибтерде ай культі сипатталған: жаңа айда барлығы бір-бірін қолына алады, ақсақал айға дұға оқып, «Амонтикамава» бас тартады, содан кейін бәрі құшақтап, жылап, жерге құлап, үйлеріне тарайды және күні бойы қорқынышпен үнсіз қалады.

Бастамаларға азды-көпті ауыр физикалық азапты сынау кірді. Кариб теңізі тайпаларының бірі оянада бұл жалау, құмырсқа шағу және отқа тосттар болды. Көбіне бәрі жала жапты, бірақ ерлер мен жасөспірімдер көп болды. Сынақтардан кейін үнді нағыз аңшы болып саналды және үлкен аңдарды, бұғыларды және басқа жануарларды аулауға, сондай-ақ бамбук флейталарын пайдалануға құқылы болды. Кариб теңізінде музыкалық аспаптарға табынушылық аравактарға қарағанда әлсіз болды, әйелдер оларды пайдаланбады, бірақ ойыншыларға қарай алды. Сол тайпаның мысалында сенімдердің сипатын көруге болады. Ерлер үйлерінде олар адамдардың, аңдардың, құстардың және балықтардың суреттерін орнатқан, бірақ көбінесе олар марак құбыжықтары, яғни анаконда рухы болатын. Мұның бәрі ағаш дискіде адам шашының щеткасымен түрлі-түсті бейнеленген. Дискінің өзі бұрын тас құралдармен ойылған, бұл оңай болған жоқ.

Дереккөздер

1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, IV том
2. Караибы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
3. http://mir.k156.ru/kraken/Kraken.html

Әдебиет

• Берёзкин Ю. Е. Голос дьявола среди снегов и джунглей. — Л.: Лениздат, 1987.
• Токарев С. А. Религия в истории народов мира. — М., 1976.
• Народы и религии мира: Энциклопедия / Ин-т этнологии и антропологии им. Н. Н. Миклухо-Маклая Рос. Акад. Наук (Москва); Гл. ред. В. А. Тишков; Редкол.: О. Ю. Артемова, С. А. Арутюнов, А. Н. Кожановский, В. М. Макаревич (зам. гл. ред.), В. А. Попов, П. И. Пучков (зам. гл. ред.), Г. Ю. Ситнянский. — М.: Большая рос. энцикл., 1998. — 928 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-85270-155-6.
• Караибы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.