Рубай рубаят рубаи төрттаған араб төрттік Шығыс поэзиясында кең таралған лирикалық өлең түрі Араб парсы және түркі халық

Рубай, рубаят, рубаи, төрттаған (араб. төрттік) — Шығыс поэзиясында кең таралған лирикалық өлең түрі. Араб, парсы және түркі халықтарының ауыз әдебиетінде мол ұшырасады. Рубай төрт тармақтан тұрады, ұйқасы — ааба немесе абаб, кейде ұйқасқан әр жолдан кейін бір сөз қайталанып отырады (редиор). Рубай мазмұнға құрылып, аяқталған бір ойды білдіреді. Рубайды парсы-тәжік әдебиетінде 9 — 10 ғасырларда Ханзале, Рудаки, т.б. ақындар қолданған. Омар Хайям Рубайдың тамаша үлгілерін жасаса, Руми, Хафиз, Жәми, , сияқты сөз шеберлері оны одан әрі дамытты. Түркі жазба ескерткіштерінде рубай “Құтты білік” дастанында (11 ғ.) ұшырасады. Қазақ әдебиетінде С.Мұқанов рубай жанрында “Өмірбая-ным”, “Егделік”, “Табиғат тақырыбына”, “Көрікті көріністер” атты бірнеше туындылар жазды. , М.Әлімбаев, шығармашылықтарында да рубайлар кездеседі.

Дереккөздер:

Қазақ энциклопедиясы, 7 - том

Бұл — мақаланың бастамасы.
Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.

[1] Қазақ энциклопедиясы, 7 - том