Дистрибутивтік талдау лат distribuere бөлу жекелеу орыс дистрибутивный анализ мәтіндегі жеке тіл бірліктерінің орналасқа

Дистрибутивтік талдау (лат. distribuere - бөлу, жекелеу орыс. дистрибутивный анализ) — мәтіндегі жеке тіл бірліктерінің орналасқан айналасын, сол ортада жекеленуін, алатын орның зерттеуге негізделген, бірақ олардың лексикалық я грамматикалық мағыналарына мән бермейтін әдіс. Дистрибутивтік талдау алғашында фонология мен морфологияда қолданылған. Оның негізгі принциптерін 20 гасырдың 20 жылдары анықтаған, 20 ғасырдың 30—50 жылдарында әрі қарай өкілдері т. б. дамыткан. Дистрибутивтік талдауда алдымен мәтін мәтіндік шағын тіл бірліктеріне (жеке мен ) жіктеледі. Одан әрі олар фонемалық не морфемалық тіл бірліктеріне немесе олардың эр түрлі түрлеріне қатыстылығына, тіркесімділігіне байланысты үйлесімділік (идентификация) немесе қарама-қарсылық () дәрежеде дараланып зерттеледі. Кейінгі уақытта Дистрибутивтік талдаудың қайшылықтары, өз міндетін толык аткара алмайтыны белгілі болды. Сол себепті ол тілдік материалды талдауға қажет біркатар эксперименттіктәсілдермен, сандық әдістермен толыктырылды. Дистрибутивтік талдау толыктырылған қалпында тілдің барлық денгейінде (синтаксис пен семантикада да) қолданылады. Сөйтіп, ол тілдік материалға эксперимент жүргізудің, оның техникасын жетілдірудін маныздылығына көз жеткізді.

Тағы қараныз:

Дереккөздер

Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9

Бұл — мақаланың бастамасы.
Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.

[1] Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік-Словарь», 2005 жыл. ISBN 9965-409-88-9