Берікқара ежелгі кеніш орны Қарағанды облысы Қарқаралы қаласынан оңтүстік батысқа қарай 75 80 км жерде Негізгі пайдалы қ

Берікқара - ежелгі кеніш орны. Қарағанды облысы Қарқаралы қаласынан оңтүстік-батысқа қарай 75 — 80 км жерде. Негізгі пайдалы қазбалары мыс, күміс және қорғасын болған.

Тарихы

Берікқара кен орнындағы мыс кенін б.з.б. 2-мыңжылдықтағы қола дәуірінің андронов мәдениетін жасаған тайпалар игере бастаған. Кейін (б.з.б. 1-мыңжылдықта) ерте темір дәуірінің Орталық Қазақстандағы тасмола мәдениетін жасаған тайпалар Берікқара мыс кендерін металлургиялық өндіріске тұрақты пайдаланған. Кен қазу жұмыстарының көне іздері кейінгі кезге дейін жақсы сақталып, 19 ғасырдың басында терең ұра-шұңқырлар түрінде қалған белгілері бойынша қайта ашылды. Берікқара Орталық Қазақстан көне кен орындарын (қола, ерте темір дәуірлері) біріктіретін 7 негізгі орталықтың ішіндегі Өспен-Қарқаралы орталығына қарайды. 19 ғасырдың басында бұл жердегі көптеген кен орындарын С. Попов деген көпес иеленген. Берікқарада 1858-1859 жылдары Николаев (Богослов) мыс қорыту зауыты салынып, ол 1877 жылға дейін тұрақты жұмыс істеген. Кентас, негізінен, Берікқара және осы маңайдағы Сәмембет, сияқты кеніштерден әкелініп қорытылды. Отын Қызылтау көмір кенішінен (қазіргі Баянауыл ауданындағы Қызылтау) тасылды. Зауытта 17-60 тотыққан мысы бар кендермен қатар көп мөлшерде күміс, қорғасын өндірілді.

Дереккөздер

Қазақ энциклопедиясы, II-том

Бұл — мақаланың бастамасы.
Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.

[”source1”-1] Қазақ энциклопедиясы, II-том