Азаматтық құқықтар қозғалысы

Азаматтық құқықтар қозғалысы (ағылш. Civil rights movement, Американдық азаматтық құқықтар қозғалысы) — АҚШ-та заңдастырылған нәсілдік дискриминацияны, және нәсілдік сегрегацияны тоқтату үшін жүргізген тарихи күресі. Бұл қозғалыс ХІХғ аяғындағы Қайта құру дәуірінде басталды, дегенмен 1960 жылдар ортасында ұзаққа созылған нақты әрекеттер мен қарапайым наразылықтардан кейін ең үлкен заңнамалық жетістіктерге қол жеткізді. Қоғамдық қозғалыстың зорлық-зомбылықсыз қарсылық науқандары нәтижесінде барлық американдықтар адам құқықтары тұрғысынан бірдей федералдық заңдардың жаңа қорғауына ие болды.

Азаматтық құқықтар қозғалысының Вашингтондағы қатысушылары мен жетекшілері 1963 ж. наурызда дейін жүріп, шеру өткізді.

Американдық Азаматтық соғыс пен 1860 жылдардағы құлдықтың жойылуынан кейін, Америка Құрама Штаттарының Қайта құру Түзетулерімен жақында құлдықта болған барлық афроамерикандарға эммансиация және азаматтықтың конституциялық құқықтары берілді. Біраз уақыт бойы африкалық американдықтар дауыс беріп, саяси кеңесті өткізді, бірақ олар көбінесе бойынша азаматтық құқықтардан айырылып, әсіресе АҚШ оңтүстігінде ақтар тарапынан кемсітушілікке және зорлық-зомбылыққа ұшырады. ХХғ-да афроамерикандар өз заңды құқықтарын қамтамасыз етуге кірісті. 1954 жылы Джим Кроу заңдарының орындалуын қамтамасыз ететін жеке, бірақ тең саясат АҚШ Жоғарғы Сотының Браунға қарсы Білім кеңесі шешімімен және басқа да келесі қаулылармен әлсіреді. 1955-1968 жылдар аралығында зорлық-зомбылықсыз наразылық пен азаматтық бағынбау актілері дағдарыс жағдайлары мен белсенділер мен мемлекеттік органдар арасындағы нәтижелі диалогтарды тудырды. Федералды, штаттық және жергілікті үкіметтер, бизнес және қоғамдастықтар көбінесе осы жағдайларға дереу жауап беруге мәжбүр болды, бұл бүкіл елдегі африкалық американдықтардың бетпе-бет келуіне назар аударды. Миссисипидегі Чикагодағы жасөспірім Эмметт Тиллдің қиналуы және оның қалай қорланғанын көрген кездегі наразылық, оның анасы ашық қобдиша жерлеуді ұйғарған кезде, афроамерикандық қоғамдастықты жұмылдырды. Қарсылық және азаматтық бағынбау формаларына бойкоттар кірді, мысалы Алабама штатындағы Монтгомери автобусына бойкот жариялау (1955–56); мысалы, Солтүстік Каролинадағы Гринсборо-сид (1960) және Теннессидегі сәтті Нашвилл отырықшалары; шерулер, мысалы 1963 жылы Бирмингемдегі балалар шеруі және 1965 жылы Алабамадағы Монтгомери шеруіне 1965 ж. Сельма; және басқа зорлық-зомбылықсыз әрекеттердің кең ауқымы.

Африкалық американдықтар жүргізген құқықтық стратегияның шарықтау шағында АҚШ Жоғарғы соты 1954 жылы Эрл Уорреннің басшылығымен АҚШ штаттарында нәсілдік сегрегация мен дискриминацияға жол берген көптеген заңдардың конституциялық емес деп таныла бастады. Уоррен соты Браунға қарсы білім беру кеңесі (1954), Атланта Мотель, Инк. Америка Құрама Штаттарына қарсы (1964) және Вирджиния Ловинге қарсы (1967) мемлекеттік мектептерде сегрегацияға тыйым салған бірқатар маңызды шешімдер қабылдады. Қоғамдық орындарға орналастырылды және нәсіларалық, ұлтаралық некеге тыйым салатын барлық мемлекеттік заңдар күшін жойды. Бұл ережелер сонымен қатар оңтүстік штаттарда таралған сегмегионист Джим Кроу заңдарын жоюға көмектесті. 1960 жылдары қозғалыс модераторлары Конгреспен жұмыс істеді, федералды үкіметтің дискриминациялау практикасын, қадағалау мен қадағалауды рұқсат етпейтін федералды заңдардың бірнеше маңызды бөліктерін қабылдауға қол жеткізді. Атланта Мотель, Жоғарғы Сот қабылдаған 1964 жылғы Азаматтық құқықтар туралы актіде (1964) нәсіліне, түсіне, дініне, жынысына немесе ұлттық шығу тегіне байланысты кемсітушілікке тыйым салды. Жұмыс тәжірибесі, сайлаушыларды тіркеу талаптарының біркелкі қолданылуын тоқтату; мектептерде, жұмыс орнында және қоғамдық орындарда нәсілдік сегрегацияға тыйым салынған. 1965 жылғы Дауыс беру туралы заңы азшылықтардың сайлаушылар ретінде тарихи өкілдіктері жоқ аудандарда тіркеу мен сайлауды федералды қадағалауға рұқсат беру арқылы азшылықтардың сайлау құқығын қалпына келтірді және қорғады. Тұрғын үйдің әділ жоспары 1968 ж. Тұрғын үй сату немесе жалға беру кезінде кемсітушілікке тыйым салды

Афроамерикандар оңтүстікте мемлекеттік саясатқа араласа бастады және бүкіл елде жастар іс-қимыл жасауға шабыт алды. 1964-1970 жылдар аралығында қара қауымдастықтардағы қаладағы тәртіпсіздіктер толқыны ақ тәнді орта таптың қолдауын төмендетіп жіберді, бірақ жеке қорлардың қолдауын күшейтті. Шамамен 1965 жылдан 1975 жылға дейін созылған Қара күш қозғалысының пайда болуы, қалыптасқан қара басшылықты өзінің ынтымақтастық көзқарасы мен зорлық-зомбылықсыз практикасы үшін сынға алды. Оның орнына, оның жетекшілері зорлық-зомбылықсыз қозғалыс арқылы алынған жаңа заңдардан басқа, қара қоғамдастықта саяси және экономикалық өзін-өзі қамтамасыз етуді дамытуды талап етті.

Қозғалыстың көптеген танымал өкілдері 1964 жылы Нобель сыйлығын жеңімпаз Мартин Лютер Кингтің харизматикалық көшбасшылығы мен философиясына негізделген, ол зорлықсыз қарсылық арқылы нәсілдік теңсіздікті жеңуді дәріптеді. Алайда, кейбір ғалымдар бұл қозғалыс тым әр түрлі болғанын, кез-келген адамға, ұйымға немесе стратегияға сене бермеуді де айтты.