Бақытсыздық

Бақытсыздық — тағдыр тауқыметін, , азапты, өлшеусіз бейнетті білдіретін этикалық ұғым. Бақытсыздық көп жағдайда қоғамдағы әділетсіздік, зорлық-зомбылық, дау-жанжал, кедейлік, табиғи апаттар салдарынан туады. Бұған, әдетте, қатынастар сипаты, адам құқыларының шектелуі, өркениеттіліктің дамымауы, мәдениетсіздік, ел басқарудың өктем тәсілдері де кінәлі. Кейде басқа түсетін қайғы-қасіреттің (маскүнемдік, , , өзімшілдік, т.б.) көптеген түрлерін адам өзі тауып алады. Адамның теріс мінез-құлықтарынан (арсыздық, күншілдік, қызғаншақтық, т.б.) туатын қасіреттер де аз емес. Тіршіліктегі ең үлкен Бақытсыздық — ең жақын адамынан айырылу, тұрлаусыз, мағынасыз өмір сүру. Адам Бақытсыздықтан дүниемен үйлесімді өмір сүру арқылы ғана құтыла алады. Бақыт сияқты Бақытсыздық та жеке сезімдік сәттен гөрі, біртұтас қалыптылық көрінісіне жатады.

Дереккөздер

1. «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, II том;